W okresie neolitu (ok. 5500-1800 p.n.e.) na terenie dzisiejszej Polski pojawiły się pierwsze osady rolnicze. Ludzie zajmowali się uprawą roli oraz hodowlą zwierząt. W tym czasie zaczęły również powstawać pierwsze neolityczne kultury, takie jak kultura ceramiki wstęgowej czy kultura lendzielska.
Okres brązu (1800-700 p.n.e.) to czas dynamicznego rozwoju rzemiosła, a także rolnictwa i hodowli. Zaczęły powstawać pierwsze osady obronne, a także grody. Wraz z nadejściem epoki żelaza (700 p.n.e. - 1 r.n.e.), na terenie dzisiejszej Polski rozwijała się kultura celtycka.
Przybycie Słowian do Europy
Pierwsze wzmianki o Słowianach pochodzą z I wieku n.e. Z tego okresu pochodzą relacje starożytnych autorów rzymskich, którzy opisywali Słowian jako ludzi wolnych i niepodlegających władzy rzymskiej. Jednakże, nie ma pewnych dowodów na to, że zamieszkiwali wówczas obszary Polski. Przypuszcza się, że Słowianie zaczęli przemieszczać się na tereny dzisiejszej Polski w VI wieku n.e. Z tego okresu pochodzą pierwsze zapisy o ludach słowiańskich zamieszkujących tereny na wschód od Łaby. Plemię słowiańskie było wówczas ludem pasterskim, zajmującym się także rolnictwem i rzemiosłem.
Wierzenia Słowian
Słowianie byli ludem politeistycznym, którego wierzenia opierały się na kultach bóstw natury. Czczono m.in. boga Peruna, którego uważano za pana piorunów i burz, a także bóstwa słoneczne i księżycowe. Ważną rolę w ich wierzeniach odgrywały też rytuały związane z kultem przodków.
Pierwsze państwa słowiańskie i Węgrzy
Pierwsze państwa słowiańskie na terenie Polski powstały w IX wieku n.e. W tym czasie zaczęły powstawać pierwsze grody, które były siedzibą władz lokalnych. Najważniejszymi grodami były wówczas Gniezno, Poznań i Kraków.
W X wieku n.e. na tereny Polski przybyli Węgrzy, którzy dokonali licznych najazdów i zniszczeń. Mimo to, Polska szybko się rozwijała i w XI wieku stała się państwem silnym i potężnym. W 966 roku na zaproszenie księcia Mieszka I przybyli do Polski misjonarze chrześcijańscy, którzy rozpoczęli proces chrystianizacji kraju. Wkrótce potem powstała pierwsza polska diecezja w Poznaniu, a w XII wieku powstały już kolejne. W XI wieku Polska weszła w skład Księstwa Polskiego, które w XIV wieku przekształciło się w Królestwo Polskie. W tym czasie Polska stała się jednym z największych i najpotężniejszych państw w Europie.
Plemiona które zamieszkiwały ziemie polskie
Ziemie polskie były zamieszkane przez wiele plemion, z których najważniejsze to:
Polanie - plemię, które zamieszkiwało centralną i wschodnią część dzisiejszej Polski. Byli jednym z największych i najważniejszych plemion słowiańskich, z których wykształciło się państwo polskie.
Mazowieckie - plemię zamieszkujące Mazowsze i okolice Warszawy.
Ślężanie - plemię zamieszkujące Sudety i okolice Wrocławia.
Pomorzanie - plemię zamieszkujące Pomorze i okolice Gdańska.
Warmiacy - plemię zamieszkujące Warmię i Mazury.
Prusowie - lud bałtycki, zamieszkujący tereny dzisiejszej Warmii i Mazur, a także Litwy i Łotwy.
Jaćwingowie - plemię bałtyjskie zamieszkujące północno-wschodnią Polskę i Litwę.
Słowianie połabscy - plemię zamieszkujące tereny nad dolną Łabą.
Wenedowie - plemię zamieszkujące tereny dzisiejszej Szwecji.
Gotowie - lud germański, zamieszkujący tereny dzisiejszej Polski i Niemiec.
Warto zaznaczyć, że niektóre z tych plemion były w niejednorodny sposób związane z ziemią polską, a ich granice terytorialne ulegały zmianom na przestrzeni wieków.
Plemiona, które zamieszkiwały ziemie polskie, miały ogromny wpływ na rozwój kultury i historii kraju. W czasach przed powstaniem państwa polskiego były one jednymi z najważniejszych ludów słowiańskich w Europie, a ich wpływy można odnaleźć w wielu dziedzinach, w tym w sztuce, literaturze, muzyce i kulturze materialnej. Dzisiejsza Polska to kraj o bogatej i wielokulturowej historii, w której wpływy tych dawnych ludów są wciąż obecne i stanowią nieodłączną część dziedzictwa kulturowego i narodowego. Poznanie historii plemion zamieszkujących ziemie polskie jest kluczowe dla zrozumienia kultury, wartości i tradycji, które kształtują polską tożsamość narodową.
Lekcja dla zapominalskich
