Dalsze rozdrobienie kraju
Synowie króla Krzywoustego to: Władysław II Wygnaniec, Bolesław IV Kędzierzawy, Mieszko III Stary, Henryk Sandomierski i Kazimierz II Sprawiedliwy. Każdy z nich dążył do samodzielnej władzy nad swoją częścią Polski. W wyniku tech dążeń do władzy, kraj został podzielony na pięć odrębnych dzielnic, które były rządzone przez poszczególnych synów.
To rozdrobnienie kraju miało negatywny wpływ na jedność Polski. Dzielnicowi władcy często rywalizowali ze sobą, toczyli walki o terytoria i wpływy. Brak jednolitego centralnego rządu i brak silnej władzy królewskiej spowodowały, że Polska stała się słaba i podatna na wewnętrzne konflikty oraz zewnętrzne zagrożenia.
Krzyżacy nad Bałtykiem
Na początku XIII wieku, książę Konrad Mazowiecki, w obliczu zagrożenia ze strony plemion pruskich, które regularnie napadały na ziemie Mazowsza, zdecydował się na wezwanie Zakonu Krzyżackiego. Był on zakonem rycerskim powołanym do walki z pogańskimi Prusami i szerzenia chrześcijaństwa na tych terenach. Książę widział w Krzyżakach potencjalnych sojuszników w walce z plemionami pruskimi i w popularyzacji chrześcijaństwa. W 1226 roku Konrad Mazowiecki wystosował oficjalne wezwanie do Krzyżaków, prosząc o pomoc. Zakon, widząc w tym możliwość rozszerzenia swojej sfery wpływów, odpowiedział na wezwanie księcia mazowieckiego i rozpoczął swoją misję w Polsce.
Krzyżacy, dysponujący doświadczonymi wojownikami i dobrze zorganizowanym zakonem, szybko zyskali na znaczeniu na terenie Mazowsza i rozpoczęli swoje działania przeciwko plemionom pruskim. Jednak wezwanie Krzyżaków przez Konrada Mazowieckiego miało swoje negatywne skutki dla Polski. Wzrost potęgi Krzyżaków na terytoriach pruskich spowodował, że zakon coraz bardziej dążył do ekspansji i zdobywania kolejnych terenów. Ich działania nie ograniczały się już tylko do walki z Prusami, ale zaczęły być skierowane przeciwko innym polskim dzielnicom.
Skutki rozbicia dzielnicowego
Rozbicie dzielnicowe miało poważne konsekwencje dla Polski. Kraj stał się areną nieustannych walk o władzę, walk terytorialnych i konfliktów między władającymi dzielnicami. Wewnętrzne rozdrobnienie spowolniło rozwój gospodarczy, osłabiło obronność kraju i utrudniło utrzymanie jedności narodowej.
Dodatkowo, rozbicie dzielnicowe stworzyło dogodne warunki dla wzrostu wpływów obcych mocarstw na terenie Polski. Krzyżacy zyskali znaczną kontrolę nad ziemiami nadbałtyckimi, co stanowiło zagrożenie dla Polski. Inne państwa, takie jak Czechy i Węgry, również próbowały wykorzystać sytuację i zdobyć wpływy na polskim terytorium.
Jednak, mimo trudności wynikających z rozbicia dzielnicowego, Polska nie straciła całkowicie swojej tożsamości. Idea jedności kraju i silnej władzy królewskiej nadal istniała w świadomości Polaków. W późniejszych latach narodziło się dążenie do ponownego zjednoczenia kraju i przywrócenia silnego centralnego rządu.
Lekcja dla zapominalskich
