Synod w Clermont i zainicjowanie wypraw przez papieża Urbana II
Wyprawy krzyżowe zostały zainicjowane przez apel papieża Urbana II podczas synodu w Clermont we Francji w 1095 roku. Papież nawoływał do odbicia Ziemi Świętej, która była uważana za miejsce, gdzie Jezus Chrystus urodził się, żył, został ukrzyżowany i zmartwychwstał. W tym czasie Ziemia Święta była pod kontrolą muzułmańskiego kalifatu i stała się celem chrześcijańskiej ekspansji.
W swoim apelu papież wezwał chrześcijan do zorganizowania krucjaty, czyli wyprawy zbrojnej, aby odbić Ziemię Świętą i zapewnić bezpieczeństwo pielgrzymom. Apel Urbana II został przyjęty entuzjastycznie, a tysiące ludzi odpowiedziało na jego wezwanie.
W ciągu kolejnych kilku lat zorganizowano kilka wypraw krzyżowych, które składały się z rycerzy, żołnierzy i ludzi zwykłych, którzy przyszli w celu walki z muzułmanami i zdobycia Ziemi Świętej. Wyprawy krzyżowe były też częściowo motywowane przez chęć zdobycia bogactw i ziem, a także przez pragnienie zjednoczenia podzielonych królestw europejskich i umocnienia pozycji kościoła katolickiego.
Chronologia wypraw krzyżowych:
1). I krucjata (1096-1099) - została poprowadzona między innymi przez Baldwina i Gotfryda z Bouillon raz Rajmunda z Saint Gilles, była spowodowana zajęciem Anatolii i Jerozolimy przez Turków seldżuckich. Krucjata zakończyła się odbiciem Jerozolimy i utworzeniem Królestwa Jerozolimskiego.
2). II krucjata (1147-1149) - została poprowadzona przez króla Francji Ludwika VII i cesarza niemieckiego Konrada III. Zakończyła się zupełnym niepowodzeniem.
3). III krucjata (1189-1192) - została poprowadzona przez cesarza niemieckiego Fryderyka I Barbarossę, króla Francji Filipa II Augusta i króla Anglii Ryszarda I Lwie Serce. Nie udało jej się odbić Jerozolimy zajętej przez Saladyna w 1187 roku.
4). IV krucjata (1202-1204) - została poprowadzona przez Bonifacego z Montferrat i Baldwina z Flandrii. Wymierzona w Egipt, za namową Wenecjan zmieniła cel, łupiąc i dzieląc Konstantynopol.
5). Krucjata dziecięca (1212) - wyruszyła w stronę Ziemi Świętej; wzięło w niej udział około 10 tysięcy dzieci z Francji, Niderlandów i Niemiec; wierzono, że niewinność dzieci pokona niewiernych; większość uczestników zginęła, reszta została sprzedana w niewolę.
6). V krucjata (1217-1221) - została poprowadzona przez króla węgierskiego Andrzeja II i księcia austriackiego Leopolda VI. Zdobyli oni, lecz później stracili, Damiettę w Egipcie.
7). VI krucjata (1228-1229) - została poprowadzona przez cesarza Fryderyka II. Po negocjacjach z cesarzem Egiptu odzyskano Jerozolimę, ale ponownie utracono ją w 1244 roku.
8). VII i VIII krucjata (1248-1254, 1270 tok) - obydwie poprowadzone zostały przez króla Francji Ludwika IX Świętego. Pierwsza z nich zaatakowała Egipt, w drugiej krzyżowcy skierowali się do Tunisu. Obie zakończyły się fiaskiem. W 1291 roku Turcy zdobyli Akkę - ostatni punkt oporu krzyżowców.
Wyprawy krzyżowe jako ważny element historii Europy i Bliskiego Wschodu
Wyprawy krzyżowe były ważnym wydarzeniem w historii Europy i Bliskiego Wschodu. Choć miały one pierwotnie na celu odbicie Ziemi Świętej, ich wpływ na świat przekroczył znacznie ten obszar. Wyprawy krzyżowe przyczyniły się do rozwoju kultury, sztuki i nauki w Europie oraz wpłynęły na kształtowanie stosunków między chrześcijanami a muzułmanami.
Jednakże, wyprawy krzyżowe przyniosły ze sobą także liczne cierpienia i tragedie, w tym m.in. masowe mordy ludności żydowskiej na terenach, przez które przetaczały się wojska krzyżowe. Wzrost wpływów Kościoła katolickiego i związane z nim pragnienie kontroli nad Ziemią Świętą doprowadziły też do dalszych konfliktów i wojen na przestrzeni kolejnych wieków.
Mimo to, wyprawy krzyżowe pozostają ważnym rozdziałem w historii ludzkości i wciąż stanowią przedmiot zainteresowania historyków, teologów i badaczy różnych dziedzin.
